Woord vooraf

Een blog over de Agion Oros (Athos), de Tuin van de Moeder Gods, het spirituele centrum van het oosters-orthodoxe christendom.
En dus ook over kloosters, pelgrimeren en ikonen. (Tekst in geel bevat een link)
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Abonneer u onderaan deze pagina.

woensdag 2 december 2015

527 - DE HEILIGE OUDVADER PORFIRIOS KAFSOKALIVITIS/Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (2 DECEMBER), DEEL 2/2

Athene
In 1940 werd de Heilige Porfírios benoemd tot aalmoezenier van de Heilige Gerásimoskerk in de Polikliniek van Athene, naast het Omóniaplein. 33 Jaar zou hij zich daar inzetten voor zijn geestelijk werk en de zieken. Zelf sprak hij over die tijd alsof het 'één dag' was. Hier kon hij de zwakste mensen het meest nabij zijn en ze ook in geestelijke nood bijstaan.

Na zijn pensionering droomde hij ervan een klooster te stichten. Daarvoor moest hij veel werk verzetten en waren de omstandigheden niet gemakkelijk. Hij leefde in een caravan op heel primitieve wijze en in een kamer van cementblokken. Toen een gedeelte van zijn klooster in aanbouw gereed was, kon hij daarin gaan wonen. En hoewel zijn gezondheid verslechterde en hij blind werd, bleef hij zich onvermoeibaar en met succes voor zijn droom inzetten. In 1990 werd de eerste steen gelegd voor de kerk van het Metamófosisklooster in Mílesi. De Heilige Porfírios kreeg meer bekendheid en vele gelovigen zochten hem op.

Terug naar Athos
De Heilige Porfírios was altijd in nauw contact gebleven met de Agion Oros, met 'zijn' I. Skíti Kafsokalívia. Daar wilde hij uiteindelijk ook terugkeren. De laatste jaren van zijn leven had hij zijn geestelijke kinderen streng de opdracht gegeven om hem, mocht hij in Mílesi overlijden, zonder veel fanfare over te brengen naar I. Skíti Kafsokalívia. Hij wilde voorkomen dat hij met veel pracht en praal zou worden begraven.

In juni 1991 voelde hij het einde van zijn aardse leven naderen. Daarom besloot hij niet langer te wachten en zelf naar zijn oude kalívi (vrijstaande kloostercel) van de Heilige Geórgios in I. Skíti Kafsokalívia terug te keren. Hij stierf op 2 december van hetzelfde jaar.

De monniken plaatsten zijn lichaam, dat op monastieke wijze was gekleed, in het midden van het kathólikon en lazen naar gewoonte de gehele dag het Evangelie. Alles verliep nauwgezet volgens de instructies van de Heilige Porfírios. Zijn medebroeders hadden alles opgeschreven om niets te vergeten en ze begroeven hem in een eenvoudig monnikengraf. Daarna werd, overeenkomstig zijn wens, zijn ontslapen in de Heer bekendgemaakt.

De nederige Heilige Porfírios wilde niet dat zijn graf een bedevaartplaats werd. Dat graf is dan ook al lang geleden geruimd om plaats te maken voor een andere monnik. Zijn heilige relikwieën rusten op een ontoegankelijke plek.

Epiloog
Over het karakter van de Heilige Porfírios valt veel te zeggen.Het maakte hem ook bij zoveel mensen geliefd. Het belangrijkste kenmerk is wel zijn totale nederigheid, vergezeld van absolute gehoorzaamheid, gedurende zijn gehele leven. Daarbij had hij de gave van helderziendheid. En niet te vergeten zijn liefde voor God en de mensen. Ook zijn buitengewone kennis wordt gewaardeerd. Die wordt beschouwd als een bijzondere gave van God, aangezien hij nooit enige opleiding had gevolgd.

Zelf zei hij over zijn gaven: 'Ik heb nooit speciale gaven gezocht, alleen de liefde van Christus. Niets anders. God gaf mij het charisma om mij te helpen goed te worden. Als ik door de genade van God iets 'zie', ben ik heel blij diep van binnen, met de blijdschap van de Heer.'

Alles wat ik hier heb beschreven is, naast zijn diepe Orthodoxe overtuiging, slechts een klein aspect dat moet hebben bijgedragen aan de beslissing van de Heilige Synode om Oudvader Porfírios heilig te verklaren.

Wie meer over het geestelijke gedachtegoed van de Heilige Porfírios wil lezen, kan ik het boek Geraakt door Gods liefde. Leven en wijsheid van oudvader Porfírios (uitgeverij Orthodox Logos) aanraden.






Fragmenten uit de Goddelijke Liturgie (1977) met de Heilige Porfírios, toen 71 jaar oud:



Noten:
Noten
1) Heilige Johannes de Hutbewoner (Grieks: Ο Άγιος Ιώαννης ο Καυσοκαλυβίτης) werd geboren in Konstantinopel, in een rijke familie. Hij liep als twaalfjarig kind van huis weg en werd monnik in een klooster aan de Bosporos. Op achttienjarige leeftijd keerde hij als een bedelaar naar huis terug, maar zijn familie herkende hem niet. Ze zag hem wel als een heilige man en ze stond hem toe als een kluizenaar in een kleine hut (kalívi in het Grieks) naast de voordeur te leven. Pas bij het overlijden van Johannes (ca. 460) kwamen ze achter zijn echte identiteit.
2) I. Skíti Kafsokalívia (verbrande hutten), monnikendorp dat op de beboste heuvel aan de zuidoostelijke punt van de Heilige Berg ligt. De streek rondom staat bekend als de 'Woestijn'. De Skíti werd bekend door onder meer houtsnijwerk en ikoonschilderkunst.

Afbeeldingen
1. Géron Porfírios, De Helderziende (Dioratikós), door de hand van D. Tzováras, 2002
2. De Heilige Porfírios Kafsokalivítis, door de hand van monnik Máximos (uit Skíti Kafsokalívia), 2013
3. De Heilige Porfírios Kafsokalivítis, door de hand van monnik Patápios (uit Skíti Kafsokalívia, kalívi van Agios Akákios), 2014
4. Blik vanaf zee op I. Skíti Kafsokalívia, 2010
5. Graf van priester-monnik Porfírios in I. Skíti Kafsokalívia, 1991

(Eerder gepubliceerd in Eikonikon nr 122, februari 2014)